انجمن ایران‌شناسی فرانسه ۱۳۹۷
از بدو ایجاد نخستین مجموعه های سلطنتی، خصوصا از زمان شامپوییون و تاسیس موزه مصر در سالن های شارل دهم در سال ۱۸۲۷، هنر مصری حضوری تمام قد و پررنگ در میراث فرهنگی فرانسوی ها و تمامی بازدیدکنندگان موزه لوور داشته است. اگر از زمان تبعید بناپارت وانتشار کتاب «شرح مصر» بود که مصر به «شیفتگی فرانسویان» شهرت یافت (ر.سوله)، نباید نقش چشمگیر موزه لوور را در سوق دادن علاقه مخاطبین به سمت هنری که با ذائقه کلاسیک در تضادش میافتند نادیده گرفت. در اختیارگیری مجموعه های بزرگ کنسول ها و سپس اشیای کشف شده در طول نخستین کاوش های علمی آگوست ماریت در سراپئوم در سال های ۱۸۵۰ نیز در این بین نقش مهمی ایفا کرده اند. سیاست های امین الاموالین در جمع آوری مجموعه ها، وقف ها و اجازه حفاری توسط دولت مصر که طی آن برخی از اشیای کشف شده توسط انستیتو فرانسه باستان شناسی شرق در قاهره به لوور اهدا شدند، به غنای مداوم مجموعه های مصر افزودند و سبب شدند که موزه لوور امروز آینه ای تمام نما از تمدن مصر را به دیدگان مخاطبین عرضه کند.
این تصویر کامل، بازتابی از خواسته شامپوییون نیز هست که در متن معرفی موزه شارل ده در لحظه بازگشایی آن قرائت شد: ارائه شاهکارهای تاریخ هنر بر اساس تعاریف سنتی متداول آن زمان و همچنین بعد فرهنگی فی نفسه، که آن چه امروز «فرهنگ مادی» نامیده میشود نیز شامل آن است. امروز نمایش دائم مجموعه در دو بال «محوطه مربع» موزه لوور، همان چیزی است که ژان لویی سنیوال، امین الاموال دپارتمان بین سال های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲ می خواست و بدین ترتیب مجموعه تحت مدیریت کریستیان زیگلر محقق و ۱۹ دسامبر ۱۹۹۷ افتتاح شد. در طبقه همکف، سالن ها یکی پس از دیگری به موضوعات مهم تمدن که معرف و نشانگر مصر باستان هستند اختصاص یافته اند: نیل، خیرات برای مردگان، سنگ نبشته ها، خانه ها، جواهرات، معابد، معبد فرعون، تابوت ها و تابوت های سنگی (ساکروفاژ)، خدایان و غیره. طبقه بالا، بازدیدکنندگان را به سیری تاریخی و تاریخ هنری دعوت میکند و در انتهای بخش ماقبل تاریخ، با نخستین هیروگلیف هایش به مخاطب مجال درک و بازدید سلسله های فراعنه و خانواده های شخصیت های بزرگ را در سیری آرام و در عین حال مشخص در هنر مصر میدهد. دپارتمان مصر از داشتن شاهکارهایی چون ابوالهول تانیس، تندیس ناختورهب، عبادتگاه مصطبه آختتپ، حوروس «پوسنو»، تندیس درفش دار فرعون ستی دوم، تابوت سنگی تیسیکراتس، چاقوی دسته عاجی و سنگ چخماق موسوم به «جبل العركى»، لوح منقوش مار-شاه، کاتب چندک زده، مجسمه بانو توی، گنجینه مربوط به خاکسپاری پسر رامسس دوم خائموآست، کاروماما، سه گانه اوسورکن، تاهارکا، و الهه همن و غیره به خود می بالد.
ونسان روندو از سال ۲۰۱۴ مدیریت دپارتمان مصر باستان موزه لوور را بر عهده دارد. وی مصرشناس و از سال ۱۹۹۷ استاد راهنما در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه است. ده سال در مصر و پنج سال در سودان زندگی کرده و عضو علمی انجمن باستان شناسی شرقی فرانسه (۱۹۹۲ـ۱۹۸۸) در قاهره بوده است. او از اعضای گروه امین الاموالان دپارتمان مصر باستان بود که نمایشگاه دائم مجموعه های مصری موزه لوور را برپا کردند (۱۹۹۷ـ۱۹۹۳). از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ بخش فرانسوی اداره سودان باستان در خارطوم را مدیریت کرد. کتیبه شناس و باستان شناس، به طور کلی تحقیقات او در مورد مطالعه آئین پرستش « آمون »، از خدایان مصر باستان، در مصر و سودان و همچنین آئین پرستش خدای کروکودیل « سوبک » در فیوم در دوره یونانی-رومی است. مسائل مربوط به تمثال شناسی ربانی و تاثیر هلنیسم بر آنها طی آخرین قرون پاگانیسم در مصر و سودان از حوزه های مورد علاقه اوست.
انجمن ایران‌شناسی فرانسه ۱۳۹۷